Ik heb al eerder geschreven dat Engeland een heel fijn vakantieland is. Ook heb ik mij vorig jaar enthousiast uitgelaten over het goede Aziatische voedsel dat in de Engelse steden in een ruime sortering te verkrijgen is. Ik ben dan ook blij om het heuglijke nieuws met jullie te delen dat ik vanaf januari drie maanden in Engeland ga wonen!
fotobron: Wikimedia CommonsIk ben hard bezig mijn carrière vorm te geven. Om straks, als mijn contract afloopt, een kans te hebben op een goede baan is werkervaring in het buitenland onmisbaar. Als je een vaste relatie en een koophuis hebt dan vertrek je niet van de een op de andere dag, dus ik heb mijn buitenlandstage jaar naar jaar uitgesteld. Totdat ik deze kans kreeg: drie maanden ervaring op doen op een buitenlandse universiteit.
Meteen had ik mijn zinnen gezet op het Verenigd Koninkrijk. Glasgow, dat leek me wel wat. Maar het werd Wolverhampton. Een stad van 250 duizend inwoners in de West-Midlands waar volgens Wikipedia geen enkele bezienswaardigheid is en die meer bekend is om zijn voetbalclub dan om iets anders. Een plaats waar meer kamers worden aangeboden dan er worden gezocht. Maar dat geeft niet want ik ga drie maanden hard werken terwijl ik geniet van alle mooie kanten van Engeland.
Allereerst: de muziek! Straks word ik wakker met BBC Radio 1. Editors, the Wombats, Kaiser Chiefs, allemaal fijne Engelse bandjes waar ik heel erg vrolijk van word.
Dan: het eten! De Engelsen staan niet bekend om hun culinaire kwaliteiten maar als je ergens in Europa goed curry kan eten dan is het wel in Engeland. Voor iemand die wel eens vier dagen achter elkaar een andere smaak curry heeft gegeten tijdens de lunch is dat absoluut geen straf. En wist je dat Engeland het grootste percentage vegetariërs van Europa heeft?
En: ik ben een groot voorstander van de 24-uurs-economie (verder hang ik geen VVD-standpunten aan, eerlijk!), dus ik word heel blij als ik op www.waarbenjij.nu bij de verhalen over Wolverhampton lees: "Ook hebben we boodschappen gedaan in de ASDA, de immens grote 24/7 supermarkt op de campus. Je vindt er echt alles!"
Via mijn toekomstige collega's vond ik een flat in het centrum van de stad, op loopafstand van mijn werkplek. In twintig minuten ben ik met de trein op het vliegveld van Birmingham, vanwaar ik in een luttele anderhalf uur naar huis vlieg, naar mijn geliefde.
En natuurlijk ga ik jullie op de hoogte houden van wat De Engelsen zoal bezighoudt!
Deze column verscheen eerder op PinkBullets.