Terug bij de WMCB

Toen ik het repetitielokaal binnenkwam, kwam Alison meteen naar mij toe: "Heb je het gehoord? De dirigent is alwéér weggegaan." Nathalie was hoogzwanger en vroeg of ze al zwanger was toen ik de vorige keer in Wolverhampton was, zich niet realiserend dat dat al een jaar geleden is. Roy zei dat hij pas nog aan mij had gedacht omdat hij zich afvroeg waarom Nederland soms 'The Netherlands' genoemd wordt en soms 'Holland'. "Leuk dat je helemaal hiernaartoe bent gekomen om mij dat uit te leggen," zei hij grijnzend. Charlotte heeft deze week een dochter gekregen dus ik kon meteen de kaart tekenen.

De bezetting was een beetje groter dan afgelopen jaar: er was een bassist, een extra hoornist (en dat is maar goed ook want Charlotte is voorlopig nog niet terug en Rachel verwacht over zes weken een kindje), en er waren vier trombones en twee hobo's. Achter mij zat een nieuwe tenorsaxofoniste die jammergenoeg verschrikkelijk hard speelde. James de contrabassist heeft het voorzitterschap overgenomen van Claire, en het bestuur is wanhopig op zoek naar een penningmeester. Ach, sommige dingen zijn overal hetzelfde.

We speelden een hoeveelheid lichte muziek die best aardig klonk, maar Elgar's Pomp and Circumstance ging echt ongelofelijk slecht. Dat was wel een beetje gênant want de nieuwe dirigent had gevraagd: "Hoe vaak hebben jullie Pomp and Circumstance al gespeeld?" waarop iedereen uitriep: "heel vaak, echt honderden keren" Achteraf in de kroeg zei Tom dat dat waar was maar dat ze nog nooit echt gerepeteerd hadden op het stuk (en het is echt niet eenvoudig).

De terugweg op de mountainbike van Lucia viel een beetje tegen omdat de stad heuvelachtiger is dan ik had voorzien. Maar het was heel fijn om niet afhankelijk te zijn van een lift.

Wie herinnert zich het blauwe boekje nog?

Op de fiets naar de repetitie

Vanavond ga ik naar de repetitie van de West Midlands Concert Band (WMCB). Ik heb de voorzitter een berichtje gestuurd op Facebook en ze antwoordde me dat ik welkom ben maar dat ze vanaf vanavond wel weer een nieuwe dirigent hebben. Toen ik hier vorig jaar was, maakte ik het vertrek van dirigent Graig mee. Na een periode met interims hadden ze een goede dirigent gevonden waar ze heel positief over waren, maar die moet helaas alweer afscheid nemen wegens andere verplichtingen. Dus vanaf vandaag staat er weer een nieuwe dirigent voor.

Vanaf waar ik nu woon is de repetitielocatie niet eenvoudig te bereiken met de bus: ik moet in het centrum overstappen. Daarom ben ik blij dat ik vanaf vandaag Lucia's fiets kan lenen. Fietsen is hier niet gebruikelijk; er zijn weinig fietspaden en fietsers hebben lichtgevende hesjes aan. Maar vanavond fiets ik de vier en een halve kilometer naar de repetitie, en terug!

Colleges van drie uur

Colleges duren hier drie uur. In Nijmegen ben ik gewend aan twee keer drie kwartier dus toen ik gistermiddag van twee tot vijf college had gegeven was ik behoorlijk moe. De collegereeks wordt gevolgd door twaalf masterstudenten voor wie alle bijeenkomsten verplicht zijn, en een paar promovendi die naar eigen inzicht colleges kunnen bijwonen.

Het college van gisteren, ('text categorization'), was voor mij meteen het lastigst omdat ik al wel ruime onderzoekservaring met het onderwerp had maar het geen onderdeel is van de mastercolleges die ik in Nijmegen geef. Ik had van Lucia de (90) slides gekregen die ze vorig jaar behandeld had, en heb de inhoud daarvan grotendeels overgenomen. De studenten bleken de wiskunde en theorie die er in zat gelukkig goed te kunnen volgen, en ik kreeg ruim voldoende respons uit de zaal.

Van de komende vijf colleges is er nog één over een onderwerp waar ik niet eerder college over heb gegeven ('cross-lingual information retrieval'); de andere vier zijn vertrouwde onderwerpen.

Google Nieuws is een voorbeeld van automatische tekstclassificatie