Terug in Wolverhampton hingen we samen op de bank die ik sinds ik hier woon nog niet gebruikt had - wat een fijn weekend!

Als ik collega's of orkestgenoten vraag wat ik met vrienden zal doen in de omgeving van Wolverhampton dan zeggen ze altijd als eerste "ga naar Birmingham". Birmingham is de tweede stad van Engeland. Vijf keer per uur gaat er een trein naartoe vanuit Wolverhampton en de reis duurt twintig minuten. Vanuit de trein is het uitzicht deprimerend: dit deel van Engeland heet niet voor niets the Black Country: van oudsher is dit het meest geïndustrialiseerde deel van het land.

Ik had gehoord dat Birmingham de laatste vijftien jaar erg is gemoderniseerd en een waar winkel-walhalla is geworden. Daarnaast zou het door alle stadsvernieuwingen architectonisch interessant zijn. Dat sprak Paul natuurlijk ook wel aan, en dus namen wij zaterdagmiddag de trein naar Birmingham (nadat ik hem vrijdagmiddag Wolverhampton al had laten zien).

We deden eerst een historische rondwandeling van de VVV langs kerken en andere interessante gebouwen. Daarna aten we een tosti in een koffiehuis en bezochten we een paar van de vele winkelcentra: modern, groot, licht en vol met winkelende mensen. Bij HMV waren we in de verleiding: hier bleken ze de dvd-box met alle seizoenen Friends te verkopen voor £40 (ongeveer €45) terwijl diezelfde box in Nederland €140 kost (zie bol.com).

In de oudste bioscoop van het Verenigd Koninkrijk bekeken we Up in the Air, een fijne film met George Clooney. Daarna aten en dronken we bij de door mijn collega Irina aangeraden All Bar One in het mooi opgeknapte canal front. Terug in Wolverhampton hingen we samen op de bank die ik sinds ik hier woon nog niet gebruikt had - wat een fijn weekend!

De volgende dag gingen we terug naar HMV om alsnog de Friends-box te kopen. Die staat nu te pronken op mijn bureau.