Een paar dagen op een kamer zonder internet en zonder Friends; dat moet ik kunnen overleven.

Ik ben een paar dagen in Milton Keynes voor een conferentie. Milton Keynes is het Almere van Engeland: een stad bedacht in de jaren 60 zonder enige uitstraling of historie, die bestaat uit een aantal verspreid liggende dorpen. Voer voor planologen dus, maar ook de locatie van de Open Universiteit, waar dit jaar de ECIR conferentie gehouden wordt.

Het is minder dan anderhalf uur met de trein van Wolverhampton naar Milton Keynes. Toch kwam ik zaterdagavond laat aan omdat een avondtrein veel goedkoper was dan een middagtrein (het gevolg van de privatisering van de spoorwegen). Ik had een kamer geboekt in de Apple Tree House, een Bed & Breakfast in Woughton on the Green, een van de dorpen van Milton Keynes.

Woughton is een prachtig, uitgestrekt, groen dorp waar je veel vogels hoort fluiten. Mike en Sheila, de eigenaren van de Apple Tree House, heetten mij welkom en lieten me mijn sfeervolle kamer zien. Ik was enigszins voorbereid op de ontdekking dat er geen draadloos internet was maar ik kreeg een grotere shock toen bleek dat mijn nieuwe Friends-dvd's niet gelezen worden door mijn laptop (thuis kijk ik altijd tv en dvd's op de desktop-pc van Georgiana want die heeft en 17''-scherm en zo kan ik ondertussen mijn laptop gebruiken voor andere dingen). Slik. Een paar dagen op een kamer zonder internet en zonder Friends; dat moet ik kunnen overleven.

Vanmorgen moest ik al voor negen uur op de universiteit zijn; heel vroeg op zondag, en helemaal aangezien vannacht de klok een uur vooruit gegaan was. Toen ik mijn kamer uit kwam, lag op de overloop de gestreepte kater Barcode te slapen, die ik natuurlijk meteen aanhaalde. Een poes in huis kan het gemis van internet wel compenseren. (Eerlijk gezegd miste ik toen wel even de gezellige logeerpoezen die we vorig jaar drie weken in huis hebben gehad.)

Sheila had roerei en toast voor mij gemaakt als ontbijt. Ik was de enige gast maar toch at ik in de eetkamer en Sheila in de keuken; dat vond ik wel vreemd. Ze vertelde dat er vanavond nog een gast arriveert, ook een ECIR-bezoeker. Het bleek een van de meest vooraanstaande onderzoekers in mijn vakgebied te zijn (voor Paul: iemand van het kaliber van Bruce Croft). Toen ik dat aan Sheila vertelde zei ze: "Hmm, dus misschien had ik hem beter de double room kunnen geven en jou de single, of niet?" Tja, bij nader inzien wel.

De wandeling naar de universiteit was erg mooi. (Ik geniet maar even van de lentezon want er is voor komende week weer sneeuw voorspeld.) Vanmorgen heb ik een presentatie gegeven in een interessante en interactieve workshop; de komende drie dagen ga ik naar anderen luisteren.

De plaatselijke pub in Woughton on the Green: Ye Olde Swan
Meer foto's op Picasa.