Toen ik zei dat ik C-niveau had mocht ik meteen solo-klarinet spelen

Ik ben zelden ergens zo enthousiast ontvangen als bij de plaatselijke harmonie hier in Wolverhampton, waar ik gisteren voor het eerst de bus naartoe nam. Ze repeteren in een laag gebouw van de YWCA, een soort blokhut in een woonwijk. Er waren ongeveer 35 muzikanten, waaronder een stuk of tien klarinettisten. Toen ik zei dat ik C-niveau had mocht ik meteen solo-klarinet spelen. In hun opstelling zitten alle klarinetten op één rij achter de fluiten, waarbij de eerste klarinetten tussen de tweede en derde in zitten.

Ik zat tussen Nathalie en Nathalie in. De Nathalie links van mij speelde in haar eentje derde klarinet dus het bleek al gauw een stuk aantrekkelijker om samen met haar de mooiere lage partijen te blazen dan met drie anderen onzuiver in de hoogte te gaan zitten riedelen. Achter ons zaten de baritonsax en basklarinet, die mijn norm van wat hard en wat zacht is enigszins naar boven hebben bijgesteld. Deze 35 muzikanten spelen samen harder dan de 70 van Philharmonie Gelre. De dirigent is een vrolijke man die van aanpakken weet.

Op de lessenaar stonden een heleboel voor mij bekende stukken. Ik neem mijn muziekvrienden even mee op een 'ride down memory lane' met de volgende titels: Disney at the Movies, Pastime with Good Company, Concert Prelude, English Folk Song Suite, Music from the Incredibles, Gabriel's Oboe, First Suite in Eb, en natuurlijk de onvermijdelijke Beatles- en Musical-medleys. Tijdens mijn verblijf hier zijn er concerten op 13 en 20 maart, waar een deel van het programma zal worden uitgevoerd.

Om half negen werd er via handopsteken geteld hoeveel mensen in de pauze thee wilden drinken, hoeveel koffie en hoeveel squash (ranja). Ik had als allerlaatste mijn drinken op want ik was de enige die de thee zonder melk dronk. Na afloop van de repetitie werd ik uitgenodigd om mee te gaan naar de pub, vanwaar ik een lift naar huis kreeg. Volgende week ben ik er natuurlijk weer bij; de donderdagavonden beloven fijne onderbrekingen van mijn lange werkdagen te worden!