Mijn oude buurman Roy vertelde gisteren aan het begin van de repetitie dat hij op Google Maps had opgezocht waar Nijmegen ligt: "niet zo ver van Arnhem" (Arnhem kent hij van de slag om Arnhem). Laura, die sinds enkele weken aan de andere kant naast mij zit, beloofde mij om de groeten te doen aan onze collega Natalie omdat zij er niet was gisteravond.
Beverly (Bev) is de penningmeester. Ze is pedicure/manicure van beroep, heeft een tandsieraad, zebra-gelakte nagels en een nummerbord met haar voornaam erop. Ze had een grote kaart voor mij gekocht en door iedereen laten tekenen. Rex, de baritonsaxofonist, heeft ook een nummerbord met zijn naam erop. Over hem heb ik wel eens eerder verteld: hij is de oudste van het orkest maar heeft zo'n hippe bril dat ik dat niet meteen doorhad. Hij kan het tempo van The Incredibles niet helemaal bijbenen.
Natalie, Amy en Alison van de eerste klarinetten en hun oude collega Allan zijn vaak mijn gespreksgenoten in de pauze. Alison geeft les aan vijf- en zesjarigen en heeft als belangrijkste taak om ze te leren lezen (zesjarige kinderen worden in Engeland centraal getoetst op hun leesvaardigheid).
Charlotte en Rachel van de hoorns zijn allebei van mijn leeftijd. Charlotte is organisator van kinderfeestjes (ze heeft heel veel energie) en organiseert de concerten voor de WMCB. Rachel is landmeter en is getrouwd met de bassist James, die meestal zowel zijn contrabas als zijn basgitaar met versterker meesleept naar de repetitie. James is een van die Engelse mannen met een oorbel. Ik heb me gisteren door Tom laten uitleggen dat mannen met een oorbel in Engeland metromannen zijn.
Tom (over wie ik ook al eerder schreef) mag ik erg graag. Hij komt altijd op de fiets en is dus steevast gekleed is in een joggingbroek, een reflecterend hesje en een helm. Met Tom drink ik altijd een lokaal biertje (Banks's original) in de pub. Een andere vaste pubganger is Arthur, de oude trombonist, tweede dirigent en Wolves-fan. Hij zei half maart al zei dat hij mij zou gaan missen.
Trompettiste Laura is mijn vaste lift terug naar huis. Ze heeft een bachelor in 'History and Mathematics' (dat bestaat echt) van de universiteit van Aberystwyth en overweegt om de master voor wiskundeleraar te gaan doen. Het was altijd leuk om op de terugweg met haar de avond na te bespreken. Als Laura niet op de repetitie was, kreeg ik meestal een lift van Phil, de drummer. Hij is elke week als laatste bezig om zijn drumstel in te pakken en achterin zijn bestelauto te leggen.
Ondanks dat het jammer was om afscheid te nemen van mijn Engelse muziekvrienden, heb ik ook veel zin om mijn Nederlandse vrienden weer te zien volgende week. En vooral ook om weer mee te spelen met Philharmonie Gelre. We hebben een bijzonder herdenkingsconcert en een concertreis naar Italië voor de boeg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten